Praktijkvoorbeeld Mevrouw van Dam

• Gedrag: Al aan het begin van de dag wordt mevrouw van Dam onrustig en loopt ze rond met haar contactenboekje op zoek naar een telefoon. Ze vraagt aan iedereen waar ze kan bellen. Wanneer de verzorgende haar aangeeft nu niet te kunnen bellen wordt mevrouw van Dam heel boos. Ze gaat roepen en pakt dan vaak haar tas en gaat wachten bij de deur.
• Verzet: Ja, mevrouw van Dam verzet zich. Dat weet je doordat ze onrustig wordt en blijft vragen naar de telefoon. Ze laat haar onvrede merken door heel hard te roepen en bij iedereen te vragen of ze de telefoon kan gebruiken. Ook gaat ze wachten bij de deur.
• Beleving en waarneming: Mevrouw van Dam heeft gevorderde dementie van het Alzheimer-type, waardoor zijn beleving van de werkelijkheid veranderd is. Haar zoon vertelde dat mevrouw van Dam altijd heeft gezorgd voor haar ouders, ook toen ze erg ziek waren. Ze belde haar ouders meerdere keren per dag om te kijken of alles goed ging. Ze beseft niet dat haar ouders ondertussen overleden zijn en niet meer verzorgd hoeven te worden.
• Persoonlijke ervaring: Mevrouw van Dam, die altijd voor haar ouders gezorgd heeft, begrijpt niet waarom ze niet de hele dag mag bellen naar het nummer dat ze heeft. Het niet kunnen bellen en controleren van haar ouders maakt haar steeds onrustiger en ook erg boos. Ze voelt de druk om haar ouders te helpen nog, maar niemand wil haar helpen. Dit geeft haar een heel vervelend gevoel.

De zorgverleners van mevrouw van Dam zijn het (op basis van de verzamelde informatie bij stap 1) eens, dat het niet kunnen bellen voor mevrouw van Dam een vorm van onvrijwillige zorg is. Terwijl dit een sterke behoefte is bij mevrouw van Dam, weten zij van haar zoon. Het niet kunnen bellen vindt mevrouw van Dam niet fijn want ze wil horen van haar ouders hoe het met ze gaat.

Ze toont duidelijk verzet en laat op deze manier weten dat ze niet instemt met deze vorm van zorg. Haar beleving en verzet zijn te begrijpen vanuit haar situatie. Doordat mevrouw van Dam dementie heeft, beleeft ze de werkelijkheid anders.

De zorgverleners van mevrouw van Dam besluiten om andere manieren te bedenken om te voorkomen dat mevrouw van Dam steeds wil bellen. Zo ontnemen ze haar behoeften om te bellen niet, maar voorkomen ze dat mevrouw van Dam zich in de middag zo onrustig voelt.
De zorgverleners weten dat mevrouw van Dam haar dagelijkse taak als dochter wil volbrengen, en dat ze de behoefte heeft om te horen of alles goed gaat met haar ouders. Ze weten ook dat de onrust toeneemt als ze het nummer belt en ze haar aan de andere kant van de telefoon vertellen dat haar ouders daar niet zijn. Als eerste alternatief gaan ze proberen mevrouw van Dam een telefoon aan te bieden die niet daadwerkelijk aangesloten is op het telefoonnet. Zo kan mevrouw van Dam wel bellen maar zal er nooit opgenomen worden. Op deze manier krijgt mevrouw van Dam de kans om te bellen zoals ze dat altijd gewend was te doen, en neemt haar onrust mogelijk af. In aanvulling hierop spreken de zorgverleners af mevrouw van Dam zo mogelijk gerust te stellen. Zij zullen dit doen door haar, wanneer ze haar zien bellen, aan te geven dat zij al contact hebben gehad met haar ouders en dat alles goed met hen gaat. De zorgverleners spreken af over een aantal weken te evalueren of deze zorg beter aansluit bij de beleving van mevrouw van Dam. Als dit niet het geval is dan doorlopen zij de stappen van Het Wegingskader opnieuw.

Dit voorbeeld is bedoeld ter illustratie. Bij een andere cliënt kan de afweging anders zijn.
Klik hier voor meer praktijkvoorbeelden.